“Houden van.
Wat een krankzinnig werkwoord eigenlijk.
Alsof het iets is wat je zomaar kunt doen.
Alsof houden van betekent dat het ook blijft.
Dat het beantwoord wordt. Dat het netjes eindigt.
Maar houden van is wild. Onvoorspelbaar.
En soms: een bloedbad.
Houden van iemand die jou niet ziet.
Houden van iemand die met woorden slingert alsof ze onschuldig zijn.
Houden van terwijl je eigenlijk al weg was.
Houden van tegen beter weten in.
Houden van ondanks de red flags die op je netvlies brandden.
Er is geen verdriet zo verwarrend als verdriet om wat er niet was.
Niet echt. Niet volledig. Niet veilig. Verdriet om een toekomst die je alleen droomde.
Om iemand die alleen in jouw hoofd het perfecte antwoord was.
Verdriet dat geen woorden kent. Alleen knopen in je maag.
En nachten waarin je denkt letterlijk stukgaat.
Je eet niet. Je slaapt niet. Je ademt half.
Je ligt op de bank en denkt: hoe ben ik hierin beland?
Hoe kon ik zó houden van?
De chaos na een gebroken liefde is een storm in je ziel.
Eenzaamheid schuilt overal - in de supermarkt, op je werk, in de stilte van je telefoon.
ledereen zegt dat het overgaat.
Maar niemand zegt wanneer.
En toch...
Toch is daar op een dag dat kleine iets.
Een blik in de spiegel waarin je je ogen weer herkent.
Een zin die je schrijft - puur, raak, helder als glas.
Een wandeling met je hond waarin je hart ineens heel even licht voelt.
Een lach, een nieuw gezicht, een onverwacht bericht.
Of gewoon het moment dat je denkt: ik heb dit overleefd.
Want houden van is ook terugvinden.
Jezelf. Je creativiteit. Je stem. Je vuur.
Want wist je dat sommige van de mooiste werken,
de sterkste zinnen, de scherpste inzichten uit liefdesverdriet geboren worden?
Houden van.
Het is ook een werkwoord voor hoop.
Voor opnieuw beginnen.
Voor die volgende kans, dat volgende hart, die volgende kus.
Want gelukkig - gelukkig - kun je altijd weer houden van”
-Mirjam
❝ mijn liefde was waarheid ❞
liefdes verdriet
liefdes verdriet
“Houden van.
Wat een krankzinnig werkwoord eigenlijk.
Alsof het iets is wat je zomaar kunt doen.
Alsof houden van betekent dat het ook blijft.
Dat het beantwoord wordt. Dat het netjes eindigt.
Maar houden van is wild. Onvoorspelbaar.
En soms: een bloedbad.
Houden van iemand die jou niet ziet.
Houden van iemand die met woorden slingert alsof ze onschuldig zijn.
Houden van terwijl je eigenlijk al weg was.
Houden van tegen beter weten in.
Houden van ondanks de red flags die op je netvlies brandden.
Er is geen verdriet zo verwarrend als verdriet om wat er niet was.
Niet echt. Niet volledig. Niet veilig. Verdriet om een toekomst die je alleen droomde.
Om iemand die alleen in jouw hoofd het perfecte antwoord was.
Verdriet dat geen woorden kent. Alleen knopen in je maag.
En nachten waarin je denkt letterlijk stukgaat.
Je eet niet. Je slaapt niet. Je ademt half.
Je ligt op de bank en denkt: hoe ben ik hierin beland?
Hoe kon ik zó houden van?
De chaos na een gebroken liefde is een storm in je ziel.
Eenzaamheid schuilt overal - in de supermarkt, op je werk, in de stilte van je telefoon.
ledereen zegt dat het overgaat.
Maar niemand zegt wanneer.
En toch...
Toch is daar op een dag dat kleine iets.
Een blik in de spiegel waarin je je ogen weer herkent.
Een zin die je schrijft - puur, raak, helder als glas.
Een wandeling met je hond waarin je hart ineens heel even licht voelt.
Een lach, een nieuw gezicht, een onverwacht bericht.
Of gewoon het moment dat je denkt: ik heb dit overleefd.
Want houden van is ook terugvinden.
Jezelf. Je creativiteit. Je stem. Je vuur.
Want wist je dat sommige van de mooiste werken,
de sterkste zinnen, de scherpste inzichten uit liefdesverdriet geboren worden?
Houden van.
Het is ook een werkwoord voor hoop.
Voor opnieuw beginnen.
Voor die volgende kans, dat volgende hart, die volgende kus.
Want gelukkig - gelukkig - kun je altijd weer houden van”
-Mirjam
❝ mijn liefde was waarheid ❞